به عنوان یک رویداد مخرب ، همه گیری کووید ۱۹ در نوع خود استثنایی بوده است ، اما تغییرات چشمگیر در کسب و کار یا بحران های بازار بیشتر از آنچه گاهی تصور می کنیم رخ می دهد.به عنوان مثال ، هنگامی که یک کشتی کانتینری در ماه مارس کانال سوئز را مسدود کرد ، قیمت نفت افزایش یافت ، کالاها متوقف شدند و زنجیره های عرضه جهانی مجبور به تنظیم مجدد بازار شدند.  به نظر می رسید که این رویدادی بسیار نادر است ، اما در تاریخ اخیر، ما شاهد یک سری توفان های ویرانگر در ایالات متحده و سونامی ۲۰۱۱ در ژاپن بوده ایم.  نشت نفت ، سیل در تایلند که تولید را متوقف کرد و فوران آتشفشان ایسلند باعث توقف پروازها بر فراز اقیانوس اطلس شد.  این موارد جدا از موارد بحران های مالی ، از ترکیدن حباب دات-کام در سال ۲۰۰۱ تا بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۸ یا بحران بدهی دولتی اروپا و سقوط ناگهانی داوجونز در سال ۲۰۱۰ می باشد.در حال حاضر ، و با تاثیرات نامعلوم درازمدت همه گیری کووید ، سیستم اقتصاد جهانی با غیرقابل پیش بینی بودن ارزهای رمزپایه ، افزایش فعالیت ها جمع آوری منابع در بازارهای سهام و ادامه تنش های سیاسی مواجه است.

در حالی که هیچ کس نمی تواند خود را برای تمامی این رویدادها آماده کند ، اکثر سازمان ها با غفلت از حفظ زیرساخت های اساسی فناوری اطلاعات که تقریباً به طور کامل به آنها وابسته هستند ، خود را در برابر این گونه رویدادها بیشتر آسیب پذیر می کنند.  برای مثال تصور کنید ، شما برای سفرهای روزانه کاملاً به اتومبیل خود متکی هستید اما از سرویس دهی مناسب و به موقع آن خودداری می کنید و در عوض پول خود را برای موارد دیگری هزینه می کنید.  اگر بدلیل عدم توجه به سرویس دوره ای در زمان اضطراری که به شدت به ماشین خود نیاز دارید موتور روشن نشود یا در سیستم برق اختلالی ایجاد شود  ، هزینه ای که می پردازید بسیار قابل توجه است.

کووید یک مورد نمونه است که فشار زیادی بر سیستم های فناوری اطلاعات اکثر سازمان ها وارد کرده است.  علاوه بر تسهیل کار در خانه یا سیستم دور کاری ، سیستم ها باید به عنوان بخشهای اصلی ایجاد دسترسی یا پیکربندی مجدد با شرایط جدید سازگار شوند.  ضمن اینکه شبکه های بانکی به سرعت و به ناچاربا سیاست های انقباضی باعث ایجاد اختلال در زنجیره تامین مالی شدند.  رشد ناگهانی مدیریت پروژه از راه دور ، تغییر در تقاضای مصرف کنندگان و گسترش چشمگیر تجارت آنلاین و معاملات بدون تماس ، همه فشارهای جدیدی را بر سیستم ها و برنامه های کاربردی وارد کرد.

آن دسته از سازمانهایی که همه تجهیزات را برای بهترین حالت تجهیز کرده بودند و قبل از همه گیری به آزمایش ، بازسازی و به روز رسانی سیستم های فناوری اطلاعات خود مبادرت ورزیده بودند ، سیستم های آنها تحت فشار قرار نگرفتند و بر خلاف رقبای دیگر خود نه نتها نگران نشدند بلکه به سرعت در برنامه های جدید گران قیمت سرمایه گذاری کردند در حالیکه دیگران اغلب برای ابزاری که فقط نیمی از مشکل را حل می کرد ، هزینه های بسیار گزافی پرداخت کردند.شرکت تحقیقاتی و مشاوره جهانی گارتنر پیش بینی کرده است که هزینه کل فناوری اطلاعات در سال ۲۰۲۱ به میزان ۶.۲ درصد افزایش یابد ، اما تصور براین است که سرمایه گذاری های بسیاری مدنظر خواهند بود . بر این اساس بیشترین رشد ۸.۸ ٪ ومربوط به خرید نرم افزارهای سازمانی و کمترین ۶٪ و مربوط به سرویس تجهیزات آی تی خواهد بود. به هر حال در پیش بینی گارتنر ،  این رشد را جهت استفاده از روش های جدید و برای مقابله با مشکلات ناشی از همه گیری کرونا  و تسریع پروسه دیجیتالی شدن می داند.  در این نظرسنجی که ازبیش از ۸۰۰ مدیر شرکت های فناوری اطلاعات در ماه مارس انجام شد ، همچنین مشخص گردید که تجزیه و تحلیل داده ها و تجربیات تجاری و برنامه های کاربردی مبتنی بر ابر ، زمینه های اصلی سرمایه گذاری هستند.

امید این است که سازمان ها از استفاده منابع در راه حل هایی که به نظر غیر ضروری یا نامناسب می رسند ، اجتناب کنند ، زیرا اغلب به فکر یک راه حل کوتاه مدت هستند.مانند همان خودروی مثال زده شده ، عدم آزمایش و سرویس هر چیزی که نیاز به تعمیر و سپس به روز رسانی دارد ، ممکن است هر شرکتی یا سازمانی را در بحران یا تنگنا آسیب پذیر  کند.  با این حال ، بی میلی طولانی مدت تصمیم گیرندگان در درک نیازهای سیستم ها و برنامه ها به شدت آسیب رسان است ، چرا که نیاز است آنها تصویری دقیق از آنچه سازمان نیاز دارد ، داشته باشند.در غیر اینصورت نتیجه این می شود که شرکت ها ممکن است پول خود را صرف فناوری هایی کنند که با نیاز کلی آنها مطابقت ندارد.  و آنچه از جهات مختلف بدتر است ، این است که آنها می توانند راه حلی غیر ضروری را برگزینند که برای بهینه سازی بیشتر باعث ایجاد سردرگمی بیشتر میشود.

اگر سازمان ها تیم های فناوری اطلاعات خود را تشویق کنند تا با شرکت های پیشرو و برجسته در این زمینه ارتباط برقرار کرده و محدودیت های سیستمها را بررسی و امکان سنجی نمایند ، قبل از اینکه به مشکل بزرگی تبدیل شوند ، این شرکت یا سازمان قادر خواهد بود در زمان های بحرانی از کاهش ناگهانی بهره وری ، عدم انجام سفارشات یا برآورده ساختن انتظارات مشتری و در نهایت از دست دادن اعتماد و درآمد جلوگیری کند.

این درسی است که شرکتها باید به طور مداوم به آن عمل کنند . نه فقط در شرایطی که بحران های محیطی ، همه گیری ها یا چرخش های مالی بازار دنیا را تحت تاثیر قرار می دهند.چرا که هنگام بروز چنین حوادثی ، هر سازمانی ضمن حفاظت و نگهداری  از سیستم های خود ، می بایست نسبت به  رقبای خود آمادگی بیشتری داشته باشد.

ترجمه و تنظیم : شرکت پارس آرتین تراشه

برگرفته از سایت TECHNATIVE